dyrektywa o kompatybilności elektromagnetycznej

Dyrektywa o kompatybilności elektromagnetycznej 2014/30/UE dotyczy wszystkich sprzętów zawierających aktywne elementy elektroniczne. Do urządzeń objętych tą dyrektywą zalicza się zarówno aparaturę, jak i instalacje stacjonarne.

Skrót EMC dyrektywy został zaczerpnięty z angielskiego wyrazenia ElectroMagnetic Compatibility (EMC). Jest to zdolność danego urządzenia elektrycznego lub elektronicznego do poprawnej pracy w określonym środowisku elektromagnetycznym i nieemitowanie zaburzeń pola elektromagnetycznego zakłócającego poprawną pracę innych urządzeń pracujących w tym środowisku. Oznacza to spełnienie trzech kryteriów:

• urządzenie nie powoduje zakłóceń w pracy innych urządzeń,
• urządzenie nie jest wrażliwe na zakłócenia emitowane przez inne urządzenia,
• urządzenie nie powoduje zakłóceń w swojej pracy.

Kompatybilność elektromagnetyczną urządzeń osiągamy poprzez ograniczenie emisji zaburzeń do pewnego poziomu, poniżej którego nie powodują już wadliwej pracy urządzenia lub systemu elektrycznego. Dyrektywa o kompatybilności elektromagnetycznej nie obejmuje urządzeń, które są z założenia nieszkodliwe pod względem kompatybilności elektromagnetycznej.

Przykładowe reakcje na zaburzenia elektroenergetyczne:

• nieprawidłowe wskazania układów pomiarowych wielkości elektrycznych lub nieelektrycznych;
• nieprawidłowe działanie układów wykonawczych;
• brak możliwości odczytu wskaźników lub błędne odczyty;
• nieuzasadnione uruchamianie sygnałów ostrzegawczych/alarmowych lub blokowanie działania tych funkcji;
• błędy komunikacyjne: zwiększenie czasu transmisji, brak możliwości odczytu danych lub zmiany parametrów urządzeń zdalnych, potrzeba ponownego zestawienia kanału komunikacyjnego;
• błędne działanie systemu sterowania o charakterze zbliżonym do błędów w oprogramowaniu lub do problemów montażowych (PCB).
• trwałe uszkodzenia sprzętu w wyniku działania zaburzeń elektromagnetycznych lub wpływ na niezawodność sprzętu.

Treść dyrektywy można pobrać stąd: link